Recensie I will I swear

Strings of Gold, zo heet de debuut EP van I will, I swear. Wat aanvankelijk begon als een samenwerking tussen Jonathan Van Landeghem en Fien Deman groeide stilaan uit tot een band die vandaag de dag 9 leden telt.

Hoewel deze band al langer actief is, ging de bal pas echt aan het rollen na hun passage in de Nieuwe Lichting op Studio Brussel. Nummers als “Long days”, “Sleep” en “Mess” werden bekend gemaakt aan het grote publiek en menig luisteraar smolt spontaan voor de dromerige stem van zangeres Fien. Dat dit publiek benieuwd was om alles live aan het werk te zien én horen, werd bevestigd door een uitverkocht DOK Gent.

Openen doet de band met tevens het eerste nummer van de EP, “Summer nights”. Er was wat moeite nodig om vanaf de eerste noot de volle aandacht van iedereen te grijpen, maar dit werd later ruimschoots goedgemaakt. Wat opviel was dat alle leden sober in het zwart waren gekleed. I will, I swear laat duidelijk de muziek voor zich spreken.

Aan ontroerende momenten geen gebrek. “Better than this” is zo’n nummer dat kippenvel
– weliswaar in de positieve zin – brengt. Begeleid door gitaar en aangevuld met enkele harmonieën van de strijkers laat de fragiele stem van Fien niemand onberoerd. Het volgende nummer in rij, “Long days” zorgde dan weer voor een serene stilte in het publiek. Beide nummers konden rekenen op een enthousiast en welverdiend applaus.

Qua fragiliteit is “Fractures” dan weer het tegenovergestelde. Hier gaat het drumgeroffel, in vergelijking met de rest van de set, soms wild tekeer wat het nummer een enorme boost geeft. De aansluiting naar een cover van “No Diggity” van Blackstreet was hier wel een beetje ongelukkig geplaatst. “Fractures” stond op zich al stevig in de schoenen en hoefde geen aanhangsel van een nummer dat al ontelbare keren is gecoverd.

Wat volgt zijn nog een paar mooie, intieme en trage pop songs. “Sleep” en “Lakes” zijn zo’n nummers waarbij je niet anders kan dan zwijgen en aandachtig luisteren.

Eindigen doet I will, I swear met een eigen interpretatie van “Love Games” van Schmutz. Het nummer wordt gestript en de kitscherige 80’s pop sound van de synthesizers moet plaats maken voor een intieme pianoballade. Knap gedaan!

I will, I swear kon na afloop rekenen op een uitbundig applaus en gefluit. Het debuut-EP werd zeer warm en enthousiast ontvangen. Wie van deze band spektakel en performance verwacht is er aan voor de moeite. De nummers zijn stuk voor stuk Ingetogen, puur en fragiel. Zo mooi kan muziek zijn.

Benieuwd naar wat een full album zal brengen!

< Pieter De Sutter >

De setlist:

1. Summer nights
2. Strings of Gold
3. Laurel – Blue blood (cover)
4. Better than this
5. Mess
6. Long days
7. Fractures
8. Sleep
9. Sylvan Esso – Coffee (cover)
10. Lakes 

Bis

1. Schmutz – Love games (cover)